Hobby werd professie
Haar moeder was beeldend kunstenaar, haar vader architect. Het lag dus voor de hand dat Hannah Blom naar de Rietveldacademie zou gaan. "Maar ik was erg dwars. Ik ging geneeskunde studeren hoewel ik tijdens de lessen toch altijd zat te tekenen."
Amersfoort - Tien jaar werkte Hannah als arts, waarvan de laatste jaren als huisarts. In die tijd verzamelde ze tekenboekjes, en ze tekende de geboortekaartjes van haar kinderen zelf, stuk voor stuk. "Toen dacht ik niet daar mijn vak van te maken. Ik wil ten koste van alles financieel onafhankelijk blijven,"verteld Hannah.
Toen ze een burn-out kreeg ging ze als hobby steenhouwen en werken in brons maken. "Mijn hart lag toch bij de kunst en in besloot er in verder te gaan. Ze volgde wat kleine opleidingen en deed alsnog de Vrije Academie Beeldende Kunst, destijds in Driebergen gevestigd. "In het begin was ik parttime kunstenaar, ik combineerde het met de zorg voor mijn gezin. Maar nu ben ik al een jaar of zeven een professioneel bedrijf en fulltime op mijn eigen plek aan het werk."
Steenbeitels uit den boze nu Hannah met metaal werkt
In eerste instantie was Hannah een steenhouwer. "Je maakt dan een steen steeds kleiner, je breekt het als het ware af. Maar het bleek dat ik een bouwer ben. Ik ging daarom naar het ROC om te leren lassen. En dat past bij mij. Sinds ik met metaal werk raak ik geen steenbeitel meer aan. Het materiaal past zo bij mij. Je kunt er vrij mee spelen en dat is wat ik wil, als volwassenen blijven spelen. We zitten in de maatschappij al genoeg vast in een structuur. Kunst is voor mij een noodzakelijke vrijplaats zodat we als volwassenen kunnen blijven ademhalen. Met kunst maar ook met sport kun je je daaruit bevrijden. Twee stukken ijzer, een lasapparaat, je hoeft geen enkel ander materiaal toe te voegen. Alleen warmte en het smelt aan elkaar. Dat rode gloeiende ijzer, het water loopt me bijna in de mond. Het is net alsof je er mee schrijft," zegt ze gepassioneerd.
Als Hannah een werk maakt waarvan ze niet zo precies weet wat het wordt dan voelt ze zich het best. Het is haar spannendste werk. Als ze weet wat het is dan wordt het saai." In het dagelijks leven heb je schotjes, als kunstenaar haal ik die weg. Ontschotten noem ik dat, een dier kan dan bijvoorbeeld een gebouw zijn. Kinderen hebben geen schotjes. In je opleiding leer je veel en zelfs die dingen mogen van mij op zijn kop."
Hannah geeft nog wel af en toe lessen hedendaagse kunst en ze geeft af en toe cursussen in haar atelier. Lasles aan vrouwen bijvoorbeeld. "Mijn oudste vrouwelijke leerling was 73 en die heeft een lasapparaat gekocht. Het docentschap ligt me zeker, ik kan het ook. Maar mijn grootste kracht zit in het maken van werk."
Als volgende kunstenaar wil Hannah graag Suzanne Compaan voorstellen. Hannah kies voor Suzanne omdat ze divers werk maakt. Zo maakt ze mooie glasgravures bovenop een al prachtige foto. Maar Suzanne maakt ook bijzondere en vernieuwende sieraden die Hannah prachtig vindt.
